دهـکــده ادبـیــات پـاســارگــاد
به وبلاگ خودتون خوش آمدید امیدوارم لحظات خوبی را سپری کنید
ﭼﻮﻥﺗﭙﻪﺍﯼﺩﺭﻏﺮﻭﺏﺑﻪﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﺍﯾﻢ ﺁﺧﺮﯾﻦﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎﺁﺧﺮﯾﻦ ﺭﻭﺷﻨﺎﯾﯽ ﻫﺎ ، ﭼﻮﻥ ﺭﺅﯾﺎﯾﯽ ﺳﺒﮏ ﭼﻮﻥﻧﮕﺎﻫﯽﺭﻧﮕﯿﻦﺍﺯﻣﻦﺑﺮﻣﯽ ﺧﯿﺰﺩ ﻭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻭﻫﯽ ﺑﯽ ﮔﺮﯾﻪ ،ﺩﺭﺗﯿﺮﮔﯽﺑﯽﺍﻧﺪﻭﻩﺧﻮﺩﯾﺎﻓﺘﮕﯽ ﭘﺮﻭﺣﺸﺖ ﺭﯾﺸﻪﻫﺎﯼﺳﯿﺎﻩﺧﺸﻢﺭﺍﭼﻨﮓ ﻣﯽ ﺯﻧﻢ ﻣﻦﺻﺨﺮﻩﯼﭘﺮﺟﻨﺒﺶﺳﺎﺣﻞ ﻫﺎﯼ ﻣﻬﺘﺎﺑﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﭘﻨﺎﻫﮕﺎﻩ ﺻﺪﻑ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ ﺍﻣﺎﺍﻣﺸﺐﻣﻬﺘﺎﺏﺁﺳﻤﺎﻧﯽﺩﯾﮕﺮ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﻨﺪ ﺳﺘﺎﺭﮔﺎﻥ ﺭﺍ ﮔﺴﺴﺘﻪ ﻭﮐﻮﺩﮐﺎﻥﺳﭙﯿﺪﭘﺎﯾﺶﺭﺍﺩﺭﺟﻨﮕﻞ ﺑﯽ ﺟﺎﺩﻭﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﻣﻦﺻﺨﺮﻩﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏﺳﺎﺣﻞ ﻋﺮﺑﺪﻩ ﺟﻮﯾﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﺩﺭﺳﮑﻮﻥﻧﺎﺷﮑﻔﺘﮕﯽﺧﻮﯾﺶ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪﻫﺎﯼﺑﻨﻔﺶﺍﻋﻤﺎﻕﺑﯽ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺭﺍﺑﺮﮐﻒﺩﺳﺖﺯﻣﺨﺖﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﻣﯽ ﻏﻠﺘﺎﻧﻢ ، ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺭﻧﮕﯿﻦﻭﺩﺭﻭﻏﯿﻦﭼﺸﻢﺧﺪﺍﯾﺎﻥ ﻣﻐﺮﻭﺭ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﻟﺌﯿﻤﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﻣﻨﻔﻮﺭ ﺑﻪ ﺑﺎﺯﯼ ﮔﯿﺮﻡ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﯾﮑﯽ ﻣﯽ ﮔﺮﺍﯾﻢ ﺗﺎﺩﺭﺳﺮﺍﺷﯿﺐﺟﺎﺩﻩﻫﺎﯼﺑﺎﺭﯾﮏﻭ ﺑﯽ ﻋﺎﺑﺮ ﺟﻨﮕﻞﺳﯿﺮﺍﺏﺭﺅﯾﺎﻫﺎﺩﺭﺗﻪﺟﻠﮕﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻣﮑﺸﻮﻑ ﺑﺮ ﺁﻏﺎﺯ ﺭﻫﺎﯾﯽﺑﯽﺣﺼﺎﺭﻭﺩﯾﻮﺍﺭﺑﻪﭘﺸﺖ ﺳﺮﻧﮕﺮﻡﻭﻧﻔﺮﯾﻨﻢﺭﺍﺩﺭﺧﻨﺪﻩﺍﯼ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﻭﺍﺭ ﺑﺮﭼﻬﺮﻩﻫﺎﯼﻣﺒﻬﻮﺕﻣﺴﺨﺮﻩ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎﻧﻢ ﭼﻮﻥﺻﺎﻋﻘﻪﺍﯼﺑﯽﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﺸﻮﺭﺍﻧﻢﻭﺭﺍﻩﺧﻮﺩﺭﺍﺍﺯﺩﺍﻣﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏﺑﺮﺑﯿﺸﻪﺯﺍﺭﺯﺭﯾﻦﭘﺮﻣﻬﺘﺎﺏ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻤﺎﯾﻢ ﺍﯼ ﺭﻭﺷﻨﮕﺮ ﻣﻐﺎﺭﻩ ﻧﺸﯿﻦ ﺷﺮﻕ ﺑﺎﻣﺸﻌﻞﺩﺭﺧﺸﺎﻧﺖﮐﻪﺍﺯﻓﺘﯿﻠﻪ ﯼ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻫﺎ ، ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺳﻄﺒﺮ ﮐﻤﺮﻫﺎ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﮐﺮﺩ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﮔﺮﺩﺍﻥ ﺩﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺟﻠﻮﻩﮔﺮ ﺷﻮ!ﺗﺎ ﻫﻤﺴﻔﺮﺍﻥ ﮐﻮﺭ ﻭ ﻧﻮﻣﯿﺪ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﻮﻩ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺧﺘﺎﻥ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩﯼ ﻧﺎﻣﻔﻬﻮﻡ ﻭ ﮐﻮﺩﮐﺎﻧﻪ ﺑﺨﻨﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﻬﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﯽﮔﻨﺎﻫﺸﺎﻥﺩﺭﺭﻗﺺﮐﻨﺠﮑﺎﻭ ﻣﺸﻌﻞﺑﯽﺁﺭﺍﻣﺖﺑﺎﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺷﮕﻔﺖ ﻫﻮﯾﺪﺍﺷﻮﺩﻭﭘﯿﺸﺎﻧﯽﺑﯽﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﻭ ﻣﻬﺘﺎﺑﯿﺸﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﻣﻀﻄﺮﺏ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﻭﻫﮕﯿﻦ ﮐﻨﺪ ﻭﺍﻟﻬﺎﻡ ﻫﺪﺍﯾﺖ ﭼﻮﻥ ﻟﺮﺯﺷﯽ ﺗﺎﺑﻨﺎﮎ ﺍﺯﻋﻤﻖﻭﺟﻮﺩﺕﭼﻬﺮﻩﯼ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﺕ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺎﺯﺩ ﻣﻦ ﺻﺨﺮﻩ ﯼ ﺑﯽ ﺟﻤﺒﺶ ﺳﺎﺣﻞ ﺗﺎﺭﯾﮑﻢ ﺩﺭﯾﻐﺎﺍﮔﺮﺩﺳﺖﺭﺅﯾﺎﯾﯽﻣﺸﻌﻞﭘﺮ ﺩﻭﺩ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻨﺎﻩ ﮐﻮﻫﺴﺎﺭﺍﻥﺩﺭﺗﯿﺮﮔﯽﻓﺮﻭﺭﻓﺘﻪﺑﺮ ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭﻭﺍﺭ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼﺑﻠﻨﺪﮐﻨﻢﻭﻫﻤﻪﯼﺑﺎﺩﺑﺎﻥ ﻫﺎﯼ ﺩﻟﺸﺎﺩ ﺭﺍ ﭼﻮﻥ ﮔﻤﺎﻧﯽ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺍﺯﭘﯿﺸﺎﻧﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮕﺬﺭﺍﻧﻢ ﻣﻦﺩﺭﺧﻮﯾﺶﻣﯽﮔﺮﯾﻢ....ﺩﺭ ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ ﻏﺮﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺳﻮﮒﭼﺸﻢﻫﺎﯼﻣﺒﻬﻮﺕﺻﺪﻑ ﻫﺎ ﺻﺪﻓﻬﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﮐﻪﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪﭘﺮﺑﻬﺎﯼﺍﻧﺴﺎﻥﺧﻮﺩﺭﺍ ﮔﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭﺑﺎﺳﻮﮒﺩﺭﻣﺎﻧﺪﮔﯽﺧﻮﯾﺶﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﯼ ﻧﻌﺮﻩ ﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﻪﻫﻤﻪﯼﺿﺮﺑﻪﻫﺎﯼﺑﯿﺪﺍﺭﮐﻨﻨﺪﻩ ﺳﺮ ﺧﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻡ ﻣﻦﺻﺨﺮﻩﯼﺗﺎﺭﯾﮑﻢﺍﯼﺯﺭﺩﺷﺖ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﻣﮑﺸﻮﻑ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﺪ ﺍﮒ ﺩﺭ ﺟﺎﻣﻪ ﯼ ﺍﺭﻏﻮﺍﻧﯽﻣﺘﻼﻃﻢﺍﺯﻓﺮﺍﺯ ﭘﺮﺳﺘﺸﮕﺎﻩ ﺧﺪﺍﯾﺎﻥﺑﺎﻃﻞ،ﭼﻮﻥﻣﺸﻌﻠﯽ ﮐﺎﻭﻧﺪﻩ،ﻧﻔﺲﺯﻧﺎﻥﺑﺮﻣﻦﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯼ ﺗﺎﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﺍﻣﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﯽ ﻋﺎﺑﺮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺩﺷﺖ ﻫﺎﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﺮﺍﻧﮕﯿﺰﻡ ﻭﻏﻢﺍﯾﺠﺎﺩﺗﺎﺯﻩﺭﺍﺑﺮﻻﻣﺴﻪﯼ ﻣﺒﻬﻮﺕ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﻠﻐﺰﺍﻧﻢ ﻭﺳﺮﺯﻣﯿﻦﻫﺎﯼﺗﺎﺯﻩﺭﺍﺟﻮﻥ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺍﻓﻖ ﻫﺎ ﺑﺎﻭﺭﺩﺣﺮﮐﺖ ﺍﯾﻦﺩﺍﻧﺶ ﺷﮕﻔﺖ ﺑﯽ ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺍﺣﻀﺎﺭ ﮐﻨﻢ ﻭﮐﻮﯾﺮﻫﺎﺭﺍﺗﺎﻣﺮﺯﺳﺒﺰﺩﺭﯾﺎﻫﺎ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺭﻭﯾﺶ ﺩﻫﻢ ﮐﺎﺵ ﻓﺮﻭﺩ ﻣﯽ ﺁﻣﺪﯼ ﺗﺎﺍﯾﻦﺻﺨﺮﻩﯼﺗﺎﺭﯾﮏﺑﺸﮑﻨﺪﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﻫﺎﯼ ﻣﺤﺒﻮﺱ ﻣﻦ ، ﭼﻮﻥ ﮐﺒﻮﺍﺭﺍﻥﺯﺭﯾﻦﺻﺒﺤﺪﻡﭘﺮﻭﺍﺯﮐﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺷﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ ﮐﺎﺵ


تاریخ: چهار شنبه 24 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺯ ﭘﺲ ﺍﺑﺮﻫﺎﯼ ﺳﺴﺖ ﻭ ﺳﯿﺎﻩ ﻣﯽ ﺩﺭﺧﺸﺪ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺐ ﻧﻤﻨﺎﮎ ﮊﺍﻟﻪ ﻣﯽ ﺑﻨﺪﺩ ﺭﻭﯼ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻫﺎﯼ ﺳﺒﺰ ﺑﻬﺎﺭ ﺩﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺁﺏ ﺳﺒﺰ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﺑﺎﻍ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﺑﺮﮒ ﺑﺎﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﻭﺩ ﺭﻭﯼ ﺩﺷﺖ ﺁﻫﻮﯼ ﺑﺎﺩ ﮔﻞ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺗﺐ ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ ﺍﺳﺖ ﺳﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺷﺮﻣﻨﺎﮎ ﺧﻨﺪﻩ ﯼ ﺻﺒﺢ ﭘﺎﯼ ﺩﺭ ﺷﯿﺐ ﺗﭙﻪ ﻫﺎﯼ ﮐﺒﻮﺩ ﺯﯾﺮ ﭼﺸﻢ ﺩﺭﯾﺪﻩ ﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺗﻦ ﻓﺮﻭ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ ﻧﺮﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﺩ ﺩﺷﺖ ﺗﺎ ﺩﺷﺖ ﻣﯽ ﺗﭙﺪ ﺯ ﻧﺴﯿﻢ ﺍﻗﯿﺎﻧﻮﺱ ﭘﺮ ﺗﻼﻃﻢ ﮔﻞ ﭘﺮ ﺯﻧﺎﻥ ﻣﺮﻏﮑﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺁﻟﻮﺩ ﺟﺮﻋﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﭼﺸﻨﺪ ﺍﺯ ﺧﻢ ﮔﻞ ﮐﻮﻩ ﺗﺎ ﮐﻮﻩ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﻍ ﺍﺳﺖ ﻧﻮﮎ ﻫﺮ ﺳﺎﻗﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﺳﺎﺭ ﺷﺮﺍﺏ ﭘﻨﺠﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺴﯿﻢ ﺷﯿﺮﯾﻨﮑﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ ﭼﺎﺑﮏ ﺍﺯ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﻧﻘﺎﺏ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻫﺮ ﻧﻘﺎﺏ ﺣﻮﺭﯼ ﺭﻧﮓ ﭘﺎﺷﺪ ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻮﺭ ﻋﻄﺮ ﺁﻣﯿﺰ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺷﻬﺪ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ ﺑﺎﺭ ﭼﺸﻢ ﺍﺯ ﺍﺷﮏ ﺁﺭﺯﻭ ﻟﺒﺮﯾﺰ ﺍﺯ ﭘﺲ ﻫﺮ ﻧﻘﺎﺏ ﺟﻠﻮﻩ ﮔﺮ ﺍﺳﺖ ﺷﻤﻊ ﺩﺭ ﮐﻒ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﺷﺐ ﺩﻝ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻧﻮﺭ ﺍﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺳﺮﻣﺴﺘﺎﻥ ﺯ ﺩﻭﺩ ﺍﻭ ﻫﺸﯿﺎﺭ ﮐﻮﻩ ﺗﺎ ﮐﻮﻩ ﻋﻄﺮ ﻭ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺁﻥ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺖ ﭘﯿﺮ ﻭ ﻋﺒﻮﺱ ﮐﻪ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﺋﻪ ﺯﻟﻒ ﺑﺮ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺁﺳﺘﯿﻨﺶ ﺣﺠﺎﺏ ﺍﺷﮏ ﻓﺴﻮﺱ ﺩﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ﺭﻗﺺ ﻭ ﻫﻤﻬﻤﻪ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺁﻥ ﺑﯿﻮﻩ ﯼ ﺧﻤﻮﺵ ﻭ ﻣﻠﻮﻝ ﺑﯽ ﭼﺮﺍﻍ ﺷﮑﻮﻓﻪ ، ﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻓﺴﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺴﻠﻮﻝ ﻃﻔﻞ ﯾﮏ ﻏﻨﭽﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﻧﻔﺸﺎﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺮﯾﺮ ﻟﻄﯿﻒ ﺩﺍﻣﻦ ﺍﻭ ﭘﻨﺠﻪ ﯼ ﯾﮏ ﺷﮑﻮﻓﻪ ﭼﻨﮓ ﻧﺰﺩ ﺑﺮ ﮔﺮﯾﺒﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺍﻭ ﮔﻞ ﭘﺴﺘﺎﻥ ﮐﻮﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﮐﺶ ﺩﺭ ﻟﺐ ﺗﺸﻨﻪ ﯼ ﮔﻠﯽ ﻧﻔﺸﺮﺩ ﺷﺮﻡ ﺑﯿﻦ ﮐﺰ ﺑﻬﺎﺭ ﺷﺮﻡ ﻧﮑﺮﺩ ﺑﺲ ﺑﻬﺎﺭﺍﻥ ﻓﺴﺮﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺗﻔﺴﺮﺩ ﺩﺷﺖ ﺩﺭ ﺩﺷﺖ ، ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﺑﯿﺪ ﺳﺮﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﺑﺎﺩ ﺗﻦ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻫﺮﺯ ﭘﯿﭽﮏ ﻫﺎ ﻣﺴﺘﯽ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﮐﻨﺪ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺁﻥ ﺑﯽ ﺛﻤﺮ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺍﻭ ﭼﺸﻤﻪﯼﭘﺎﮎﻋﻄﺮﻭﺟﻠﻮﻩﯼ ﺭﻧﮓ ﺑﺎ ﺩﻟﺶ ﺳﺎﻗﻪ ﻫﺎﯼ ﻧﺎﺯﮎ ﻣﻬﺮ ﺑﺮﮒﺩﺭﺯﻫﺮﻣﺎﻧﺪﻩ،ﺭﯾﺸﻪﺑﻪ ﺳﻨﮓ ﺧﺎﮎ ﺳﺮﮔﺮﻡ ﺯﻧﺪﻩ ﭘﺮﺩﺍﺯﯼ ﺍﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﺎﻩ ﻟﯿﮏ ﻣﺮﮒ ﻣﯽ ﺑﺎﺯﻧﺪ ﺁﺷﯿﺎﻥ ﺳﺮﺩ ﻭ ﺟﻮﺟﻪ ﻫﺎ ﺑﯿﻤﺎﺭ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﺩﺭ ﺑﻬﺸﺖ ﭘﺮﻭﺍﺯﻧﺪ


تاریخ: چهار شنبه 24 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺍﺯﻋﻤﻖﺷﺐﺳﺘﺎﺭﻩﺍﯼﺁﻣﺪﻧﻔﺲ ﺯﻧﺎﻥ¤ ﺩﺭﻣﻮﺝ ﺍﺷﮏ ﻫﺎﯼﻣﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﺟﺎﻥ ﺳﭙﺮﺩ¤ﭼﻮﻥﭼﺸﻢﺁﻫﻮﯾﯽﮐﻪﺑﺮﺳﺮ ﭼﺸﻤﻪ ﺍﯼ ﺭﺳﯿﺪ¤ ﭼﻮﻥﻗﻠﺐ ﺁﻫﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺍﯼ ﻓﺴﺮﺩ¤ ﺑﺎﻣﺮﮒﺍﻭﺳﺘﺎﺭﻩﯼﻗﻠﺒﻢﺑﻪﺳﯿﻨﻪ ﺳﻮﺧﺖ¤ ﺑﺎﻣﺮﮒﺍﻭﭘﺮﻧﺪﻩﯼﺷﻌﺮﻡﺯﻟﺐ ﭘﺮﯾﺪ¤ ﺑﺎﺩﯼﻭﺯیدﻭﺯﻭﺯﻩﮐﺸﺎﻥﺁﺏﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ¤ ﺍﺑﺮﯼ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﻣﺮﺗﻊ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﭼﺮﯾﺪ¤ ﺁﻥﻗﺎﺻﺪﻫﺮﺍﺳﺎﻥﺑﺎﺁﻥﺷﺘﺎﺏﻭ ﺷﻮﺭ¤ ﺩﺭﺣﯿﺮﺗﻢﺯﺩﺷﺖﮐﺪﺍﻡﺁﺳﻤﺎﻥ ﮔﺴﺴﺖ ؟¤ ﮔﺮﺑﺎﻟﺒﺶﻧﺒﻮﺩﺳﺮﻭﺩﯼﭼﺮﺍ ﻓﺴﺮﺩ ؟¤ ﮔﺮ ﺑﺎ ﺩﻟﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﭼﺮﺍ ﺷﮑﺴﺖ ؟¤ ﭼﺸﻤﻢﻫﺰﺍﺭﭘﺮﺳﺶﺍﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭﺩﻧﺎﮎ¤ ﺑﺮﺑﺎﻝﺷﺐﻧﻮﺭﺩﻫﺰﺍﺭﺍﻥﺳﺘﺎﺭﻩ ﺑﺴﺖ


تاریخ: چهار شنبه 24 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
ﺳﺮ ، ﺩﻭﺍﺭ ﺩﺭﺩﻫﺎﯼ ﮐﻬﻨﻪ ﯾﺎﻓﺖ ﺳﺮ ، ﻏﺒﺎﺭ ﮐﯿﻨﻪ ﻫﺎﯾﺴﺮﺩ ﺍﺳﺐ ﺑﺎﺩﻫﺎﺭﻣﯿﺪ ﺳﯿﻨﻪ ﯼ ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻫﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺯ ﺑﺨﻮﺭ ﯾﺄﺱ ﺗﯿﺮﻩ ﺷﺪ ﻫﻮﻝ ﺑﺎ ﺗﺒﺮ ﮔﺸﻮﺩ ﻗﻠﻌﻪ ﯼ ﺳﯿﺎﻩ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﮔﺎﻥ ﭘﯿﺮ ﯾﺎﺩﻫﺎ ﮔﺮﯾﺨﺘﻨﺪ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﺪ ﺗﻬﯽ ﺯ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻗﻠﻌﻪ ﺷﺪ ﺗﻬﯽ ﺯ ﺳﺮﮔﺬﺷﺖ ﭘﺮﺷﺪﺍﺯﺳﻮﺍﺭﮔﺎﻥﺳﺎﯾﻪﻫﺎﯼ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺟﺎﺩﻩ ﺗﺎ ﺣﺼﺎﺭ ﺳﺮﺑﯽ ﺍﻓﻖ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭ ﭼﺎﻭﺷﺎﻥ ﻣﺮﺩﻩ ﻫﺎﭘﺮ ﺍﺳﺖ ﻗﻠﻌﻪ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻟﺮﺯﻩ ﯼ ﻫﺮﺍﺱ ﺍﺯ ﺧﺮﻭﺵ ﻓﺎﺗﺤﺎﻥ ﻣﺴﺖ ﭘﺎﯼ ﻫﺮ ﺳﺘﻮﻥ ﻧﻪ ﺭﻗﺺ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ ﺷﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﭘﻬﻦ ﻣﺮﺩﻫﺎﯼ ﮐﯿﻨﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ


تاریخ: یک شنبه 21 آبان 1391برچسب:,
ارسال توسط نــاهـــــیــد
آخرین مطالب

صفحه قبل 1 صفحه بعد